Maliny i takie różne

Maliny to najwspanialsza rzecz na świecie, wiecie o tym? Szczególnie w postaci herbaty.

Cóż, witam Was serdecznie!

Pewnie Was to nieszczególnie interesuje, ale przyszłam opisać Wam swój dzień. No, może nieszczególnie stricte mój dzień, ale takie tam… przemyślenia na dziś.

Blogspot bardzo brzydko robi sobie ze mnie jaja. To, co dzisiaj wykonał naprawdę mnie zabolało… Wchodzę sobie na moją stronę główną, patrzę na listę obserwowanych i przez chwilę miałam ochotę oszaleć z radości – rozdział u Spokoyoh! Dokładnie to, czego mi dzisiaj trzeba… Wchodzę na jej bloga i co? Notka z szóstego lutego. Zadowolony jesteś, blogspocie? Zapamiętam to sobie i się zemszczę.

A tak poza tym, to dzisiaj było kolokwium z piśmiennictwa staroruskiego. Brzmi okropnie? To teraz posłuchajcie tego: dziesięć lektur, czterdzieści szczegółowych pytań i jakieś trzydzieści pięć minut na napisanie tego (45 odjąć sprawdzanie obecności, rozsadzenie nas, rozdanie kartek). Jeszcze okropniej? Nie było tak źle, powiem Wam. Nie napisałam tylko jednego nazwiska i w jednym tytule na pewno mam błąd… co do reszty, oddaję to w ręce Wielkiej A. w nadziei, że okaże się miłosierną boginią rozpaczy i da mi cztery ;] Po akcji dałam się złamać i powiedziałam drugiej grupie, jakie były pytania. Źle zrobiłam, bo nie zasłużyli. A w ogóle to są inną grupą… Ale tak patrzyli... Nie wiem, czy vanish spiera plamy na honorze, ale nawet jeśli nie to nie szkodzi, moja jest niewielka i w sumie niezbyt widoczna XD Przed kolokwium oczywiście była panika, ale to u nas normalka. Niektórzy na hasło „będzie kolokwium”, nie pytają „z czego?”, tylko „czy można przełożyć?”. No ale, jak wszyscy wiemy, są ludzie i klamki ;]

Pewnie jeszcze nie wyjaśniałam, skąd się wzięły te klamki, zamiast bardziej znanych parapetów? To ma swoje podłoże w zamierzchłych czasach, a dokładniej w listopadzie 2009, kiedy to pewna osoba została bardzo grzecznie wyproszona z moich urodzin za sprowadzenie na nie bandy niezapowiedzianych dziwnych ludzi, którzy rozsiedli się w kółku na podłodze i narzekali. Wtedy to ktoś stwierdził niechętnie „są ludzie i parapety”, a pewien kolega, niejaki Robert B. dopowiedział ze stoickim spokojem: „ale żeby urodzić się klamką?”. Serdecznie pozdrawiamy Roberta, który klamką bynajmniej nie jest ;]

No, a tak poza tym wszystkim… Dzisiaj zdobyłam nowe, bardzo ciekawe doświadczenie, a mianowicie przekonałam się, o co chodzi ludziom, którzy mówią o „współczesnym prześladowaniu chrześcijan”. Pierwszy raz w życiu zostałam wyśmiana za to, że chodzę do kościoła. Zareagowałam niezbyt grzecznym prychnięciem wyśmiewającemu w twarz, bo jego wypowiedź tak bardzo nie zrobiła na mnie wrażenia, że musiałam to zademonstrować. Niemniej, kiedy coś spotyka cię pierwszy raz w życiu, jest to dość… interesujące. Usłyszałam, że jestem naiwna, nie potrafię sama myśleć, wspieram mafię (?), akceptuję pedofilię (?!), daję się zamknąć w klatce zakazów i nakazów, jestem dewotką, zostanę moherowym beretem, słucham Rydzyka. Taki mniej więcej był (bez)sens tej wypowiedzi. Cóż, pewnie gdybym była młodsza i mniej przekonana do swoich poglądów religijnych, tudzież przechodziłabym właśnie kryzys wiary, pewnie zrobiłoby mi się co najmniej przykro. Jednak w obecnej sytuacji użycie w celu obrażenia mnie najgłupszych, najbardziej stereotypowych… ekhm… argumentów raczej spowoduje wybuch ogólnej wesołości. Cóż, człowiek rozbawił tym całą naszą sporą paczkę ludzi-którzy-poszli-na-studia-i-nie-zwariowali, za co serdecznie dziękujemy, gdyż śmiech to zdrowie, szczególnie przed tak trudnym kolokwium ;] Właściwie to z tej durnej sytuacji wynikła bardzo fajna rozmowa o świętach i o tym, jak kto je spędza i jak u kogo wyglądają poszczególne nabożeństwa. Dyskutowaliśmy sobie wesoło aż do końca przerwy. Tak wesoło, że na nasz widok uśmiechnęła się nawet Wielka A. Pewnie dawno nie widziała tuż przed swoimi zajęciami tak wyluzowanych studentów, więc było to dla niej miłym (mam nadzieję) zaskoczeniem. Ale oczywiście nie o tym chciałam pisać. Zastanawia mnie mianowicie, skąd ten hejt i dlaczego wszyscy wojujący pseudoateiści używają tak idiotycznych stereotypów.

Tym, co najbardziej mnie w tej sprawie rozbraja są ci sławetni księża-pedofile. Zastanawiam się, czy którykolwiek z tych hejterów spotkał kiedyś księdza-pedofila. Jestem raczej pewna, że nie. Dlaczego? Cóż… może dlatego, że sytuacje molestowania kogoś przez księdza zdarzają się na tyle sporadycznie, że prawdopodobieństwo bycia świadkiem czegoś takiego jest znikome. Stereotyp wzięty stąd, że kiedyś tam rozdmuchano jakąś sprawę tego typu, bardzo inteligentnie odnoszony do wszystkich…

Ale naprawdę nie chce mi się tutaj wymieniać, co w myśleniu wyżej wspomnianego i jemu podobnych jest bez sensu i głupie, bo zajmie mi to za dużo czasu i zabierze za dużo energii. Mnie tylko dziwi, dlaczego komuś przeszkadza to w co ja wierzę? To chyba indywidualna sprawa każdego człowieka, a przynajmniej dla mnie zawsze właśnie tak było. Jak dla mnie ten gość może sobie czcić kozę, albo latającego potwora spaghetti, proszę bardzo. Dopóki nie ma nic do mnie, niech robi co chce… A ta dzisiejsza sytuacja w sumie tylko mnie rozbawiła. A jego chyba speszyła, ale cóż… Po ponad pół roku znajomości powinien raczej wiedzieć, z kim zaczyna XD

No dobra, ale koniec chyba o tym ;] I w ogóle wystarczy tego wpisu na dziś, co? Idę spać, Wy też idźcie…

Wesołych świąt! ;*

A tak wyglądam codziennie rano: