Jeśli coś za mną łazi tyle czasu, to ewidentnie coś w tym jest

Witam ;]

Zacznę, niestety, prosto z mostu i bez żadnych kurtuazyjnych wstępów.

Koty moje najdroższe, misie kolorowe… Nasze drogi rozchodzą się w tym momencie. Podejrzewam, że niektórzy z Was się tego spodziewali, skoro nie pisałam nic przez tyle czasu. Cóż, zastanawiałam się nad tym ruchem od bardzo dawna i stwierdziłam, że jak w tytule.

To oczywiście nic osobistego, byliście super czytelnikami, a ja byłam super blogerką. Rozstajemy się w przyjaźni i jeszcze nie raz się spotkamy w czeluściach Internetu, promise! Po prostu trzeba wiedzieć kiedy ze sceny zejść i tak dalej. Co do samego bloga, nie usunę go oczywiście, niech gnije. Moja dalsza działalność blogowa uskuteczni się już wkrótce i zostaniecie o niej poinformowani. Planuję coś bardziej hejterskiego i bardziej związanego z pisaniem, bo jeśli się na czymś znam, to na tym. Ale to później.

Jeśli ktoś chce wiedzieć, co działo się u mnie, kiedy mnie nie było, to zdążyłam być w Chorwacji, wymyślić nową fabułę, skończyć pisanie książki, pojechać na żagle, wejść w zwionsek, wrócić z żagli, być na Celtyku i obejrzeć Supernatural. Teraz już tylko poprawka ze składni i można zaczynać nowy rok, ekhm, akademicki. Parę rzeczy się pozmieniało, udało mi się na nowo przemyśleć mój system wartości i to, w co właściwie wierzę, a w co nie.

Nie jest mi smutno, ani nawet nostalgicznie. Mam nadzieję, że Wam też nie. Wszystko, co się zaczęło, musi się też skończyć, takie życie.

Diagnozę Psychozy uważam za zamkniętą.

Niech Was prowadzi, strzeże i błogosławi moc zielonej herbaty. Widzimy się innym razem i gdzie indziej.

Pozdrawiam bardzo, bardzo!

C.U. Later