Luźna rozkmina o życiu bez faceta

Medal z kartofla za szczerość dla laski, która powie mi, że najważniejsi w jej życiu są FACECI.

Ostatnio coraz częściej nachodzi mnie refleksja o tym, co dla wielu dziewczyn z mojego otoczenia ma największe znaczenie. Jak czasem sobie zestawię wypowiedzi wielu moich znajomych, czuję porażające zwątpienie w inteligencję tych tworów. Innym razem zastanawiam się, czy to może raczej ze mną jest coś nie tak… Ale prawie zawsze dochodzę do wniosku, że z nimi…

Nie zauważyliście przypadkiem, że większość dziewczyn, choćby się nie wiem jak zapierała, sprowadza dosłownie wszystko do jednego tematu: znalezienia faceta. I tu bynajmniej nie chodzi o jakąś tam wielką miłość, przeznaczenie, drugą połówkę i tak dalej. Nie. Żeby tylko znaleźć faceta. Może i jestem nieco przewrażliwiona, ale mnie osobiście kojarzy się to z szukaniem czegokolwiek na siłę. Znaleźć tylko po to, żeby mieć, bo jak się nie ma to jest się gorszą. Tak więc odchudzanie, fryzura, kolor włosów i paznokci, makijaż, ubiór – wszystko to prowadzi do jednego. Tak ubrana nigdy nie znajdziesz faceta. Ufarbuj się, faceci lecą na blondynki. Takiej grubej żaden facet mnie nie zechce. Bo przecież nic innego nie ma znaczenia! Drogie dziewczyny, czy nigdy nie pomyślałyście, że ubieracie się, farbujecie włosy, malujecie paznokcie… dla siebie?! Powinnyśmy chcieć ładnie wyglądać, ale tylko i wyłącznie po to, żeby dobrze się czuć we własnym ciele i w swoich ciuchach. Nie po to, żeby jakaś tam męska wywłoka zwróciła na nas uwagę…

Miałam kiedyś chłopaka, byłam z nim miesiąc i było to jakieś dwa lata temu. Jakieś półtora roku po naszym rozstaniu nasłuchałam się od znajomej o tym, że ja to przynajmniej miałam faceta, a nie to, co ona i jaka to ja niby nie jestem doświadczona w tych sprawach. Jedyną reakcją tutaj mógł być klasyczny facepalm, ale dobra ciocia Alu usiłowała dziewczynce wyjaśnić, o co z tym chodzi… w sposób logiczny. Po pierwsze, ten, pożal się Boże, związek trwał miesiąc. Zaiste długo… Nie no, po miesiącu bycia razem to się już wszystko o tym wie, przecież! Po drugie, miałam wtedy szesnaście lat, a mój „facet” siedemnaście. Naprawdę dużo mogliśmy wtedy wiedzieć o życiu. Po trzecie, znaliśmy się aż dwa dni, kiedy zaczęliśmy ze sobą chodzić… Taaa, nie wiem o tobie kompletnie nic oprócz tego, jakiej muzyki słuchasz, ale KOCHAM CIĘ! Niestety logiczne, racjonalne argumenty zazwyczaj mają ogromny problem z dotarciem do jednostek upartych i myślących jednym torem. Wiecie, co usłyszałam na mój przepełniony żelazną logiką i zakończony zdaniem „facet to tylko dodatek do życia, a nie jego główny cel” wywód? No tak, ale ty już miałaś ten dodatek do życia, więc możesz sobie gadać… No cholera! To po co ja przez dziesięć minut strzępiłam sobie jęzor?

Innym razem mówię pewnej osobie o piętnastoletniej dziewczynie, która wydaje książkę. Mówię, że ciekawi mnie, czy ta książka będzie dobra, i w ogóle niesamowite, że laska wydaje książkę w tak młodym wieku. I to w Polsce, gdzie generalnie rynek kulturowy leży i kwiczy, bo przecież zbieramy uparcie cały amerykański kicz. No i generalnie chcę przeczytać tę książkę i zobaczyć. No i kurczę, ona ma piętnaście lat i wydaje, a ja osiemnaście wtedy i… nie. Pożaliłam się na swój marny los i na to, że się włóczę po mieście zamiast siedzieć na dupie i pisać, lepiej mi się zrobiło, jak wylałam komuś swoje frustracje na łeb, ale… odpowiedź jaką usłyszałam przyprawiła mnie o demota na kolejne kilka dni. Daj spokój, Zuzka, przecież ona jest za młoda, żeby pisać. Nie wiesz nawet, czy się kiedykolwiek całowała z facetem… Patrzę na szanowną rozmówczynię z ogromnym WHAT THE FUCK?! w oczach i usiłuję jakoś pojąć ten skrót myślowy. Zaraz, jak ona przeszła od wydawania książki do całowania się, bo nie ogarniam? Nie ogarnęłam. Co ma piernik do wiatraka, no ludzie! Ma piętnaście lat, wydaje książkę… i się nie całowała. Ktoś umie to połączyć w logiczną, spójną całość? Bo ja jakoś nie.

Ostatnio w ogóle się załamałam. Idę sobie do sklepu z kumpelą, co wydaje mi się całkiem inteligentną istotą. A ta mi zaczyna rozkminiać, czy powinna szukać faceta teraz, czy nie warto. Bo zamierza jechać do Niemiec na stałe no i tutaj to musiałaby znaleźć takiego, który by za nią pojechał, a z kolei do wyjazdu ma jeszcze dwa lata, to nie chce być tyle czasu sama, bo z resztą nie wiadomo, czy tam znajdzie. Rączka do góry, kto się dwa razy zgubił w tym zdaniu? Ja w jej wypowiedzi gubiłam się kilkanaście razy, gdyż była ona składna niczym Pan Tadeusz czytany od tyłu o trzeciej w nocy przy akompaniamencie deathmetalu. Patrzę na nią oczkami jak dwa zera, mrugam raz jednym, raz drugim i pytam zwięźle… aleosochozi? I dodaję nieco konkretniej: A dlaczego nie myślisz o wykształceniu i karierze tylko… szukaniu faceta?

Założę się, że od kogoś usłyszę, że sfrustrowana jestem i faceta mi trzeba. Za długo jestem sama i hejtuję laski, które coś robią, żeby zmienić swój status na facebooku.

Powiem wam, drogie panie, że posiadanie faceta to problem. Po pierwsze, masz jeszcze mniej czasu na naukę, pracę i spotkania ze znajomymi, bo spotykasz się Z NIM. Po drugie cały dzień i pół nocy ktoś nieustannie truje ci dupę, że cię kocha i że nie może bez ciebie żyć. (To się powieś i daj mi się wyspać!) Po trzecie każde spotkanie z kumplem na piwie musisz mu tłumaczyć. (Kochanie, to tylko kolega… kochanie, to kumpel i już… kochanie, do ciężkiej cholery, jeszcze jedno słowo i on przestanie być tylko kumplem… kurwa, kochanie, chcesz mieć zaraz widelec w oku?! to TYLKO kumpel!) Dodajmy, że jak on idzie gdzieś z kumpelą to nie waż się być zazdrosna, bo usłyszysz, że mu nie ufasz i go ograniczasz. Po czwarte, spróbuj go nie uwzględnić w planach na weekend! Obrazi się i zagrozi, że z tobą zerwie. Kij z tym, że oprócz niego masz jeszcze rodzinę, przyjaciół i pracę, szkołę, nie. Jedź z nim na cztery dni w góry z okazji weekendu.

Jestem zgorzkniała, bo dawno z nikim nie byłam? Sfrustrowana? Mam traumę z dzieciństwa? Przedawkowałam ostatnio kominka? A może tylko opieram swoje teorie na logicznych argumentach? Jestem sama i dobrze mi z tym. Od wygadania się mam przyjaciół, tak samo jak od bezcelowego łażenia po mieście. A czas, który musiałabym spędzać z facetem, mogę konstruktywnie wykorzystać na pisanie i zarabianie pieniędzy.

I wiecie co? Szczęśliwsza jestem niż w moim ostatnim związku, zakończonym jakoś przed maturą. I spokojniejsza. Polecam wszystkim, życie singla jest super!

No i jeszcze macie moje zdjęcie, na jeszcze większe popsucie humoru ^^

Pozdrawiam serdecznie wszystkich czytających, komentujących, czy też tylko włażących na stronę i podbijających mi statystykę XD.