O niczym ;]

Witam ^^

Tak, ja musiałam dać upust swojej psychopatycznej miłości do burz XD Ta wspaniała chmura z czterech różnych ujęć zawisła dzisiaj nad naszym osiedlem i musiałam ją sfotografować. Zdjęcia robiłam komórką, więc ich jakość to bywa taka sobie, ale mniejsza z tym. Grunt, że burzę zdołałam upamiętnić, bo każda jest warta uwagi. Zauważyliście, że większość ważnych, przełomowych momentów w wielu filmach i bajkach odbywa się w czasie burzy lub ulewnego deszczu? I że pioruny zawsze pojawiają się wtedy, kiedy są potrzebne by oddać emocje głównych bohaterów? Jakby natura odczuwała ich gniew, nienawiść, determinację i strach? Zawsze mi się to podobało, chociaż nie ukrywam, że umieszczanie ważnych scen w scenerii burzy jest dość opatrzone. W końcu tyle już razy burza towarzyszyła bohaterom filmowym lub literackim w ważnych momentach ich życia!

Taa, a Alu już zupełnie nie ma o czym pisać XD

Ale co tam. To blog na bazgroły w końcu, więc mogę sobie na nim bazgrać, co chcę ^^ Na jakąś bardziej sensowną notkę nie mam dzisiaj pomysłu. Nie dość, że już późno, to jeszcze jakoś niespecjalnie chce mi się myśleć o czymś konkretnym. Zupełnie niekonkretny dzień dzisiaj mam…

Od rana jakoś mam dziwne poczucie czegoś straconego. Albo raczej poczucie, że robię coś kompletnie bezsensownego. Może to nawet trafne poczucie, nie wiem. W końcu, jakby nie patrzeć, wyprawiam całe mnóstwo bezsensownych rzeczy. Sama nie wiem. Ktoś raczył mnie dzisiaj zirytować z samego rana około trzynastej i do teraz nie przechodzi mi ta irytacja. Miałam nawet napisany w afekcie wpis, ale uznałam, że jest zbyt bezsensowny, by go tutaj dodać. Poniekąd miałam rację, bo był bezsensowny. Niemniej miało to coś więcej sensu niż ta bazgranina o niczym.

A ja mimo wszystko lubię sobie pobazgrać o niczym. To takie… oczyszczające poniekąd. Niby mam od takich rzeczy pamiętnik, ale jednak pisanie na blogu jest nieco inne. Tutejsze pisanie o niczym ma jednak jakiś składny sens. Podobno, chociaż ja nie wiem tak do końca. Swoją drogą, ależ to głupie określenie „pisać o niczym”… Powinno być raczej „pisać o czymkolwiek”, bo przecież pisanie o niczym byłoby wbrew wszelkim prawom logiki. Jak można pisać na temat niczego, skoro nic, jak sama nazwa wskazuje, nic nie znaczy?

Czy ktoś potrafiłby podać definicję niczego? Co to jest nic? Zauważyłam, że „nic” jest zwykle określeniem wszystkiego lub czegokolwiek. Na każde pytanie można odpowiedzieć „nic” i mieć święty spokój, w końcu nic to nic i już. Nikt nie pyta, co to konkretnie jest nic.

A jednak jakby nie patrzeć, nic bywa poważnym problemem. Skoro większość ludzi odpowiada na pytanie „co się stało?”, że „nic”… Nic, nic, nic! Oznacza jakąś życiową tragedię, załamanie, naglący problem. Jest niczym, a jednak spędza sen z powiek. No i jednocześnie uspakaja, co za przewrotny drań z tego nica. A ja tak nie lubię, kiedy ktoś mówi do mnie, że nic.

Nic jest wszystkim. Albo wszystko jest niczym. A do tego nic jest odpowiedzią na wszystkie pytania…

I co tu jeszcze dużo o tym nic mówić? No cóż… Nic.

Kocham te swoje bezsensowne wywody. I dobrze wiem, że jestem jedyna, która to kocha. Pisać to fajnie takie strumienie świadomości bez ładu i składu… Czytać? No cóż, ja osobiście lubię, ale nie wiem, czy ktoś jeszcze poza mną. A potem się dziwię, że nikt nie czyta tej mojej pisaniny XD

Co do tego, że nikt nie czyta, to dzisiaj dostałam do ręki taki biznesplan na zdobycie czytelników, że myślałam, że zejdę XD No ale mniejsza z tym. Rada może i była trafna, ale dla mnie zupełnie niewykonalna…

Tymczasem myślę, że starczy na dziś tych bazgrołów. Czas kiedyś dodać tu wreszcie coś konkretniejszego niż jakiś pełen dygresji wywód. Chwilowo marnie u mnie z czasem na pisanie bloga. Są rzeczy ważne i ważniejsze, a blog niestety zalicza się do tych ważnych. Zajmuję się teraz inną pisaniną i pochłania ona niemal każdą sekundę mojego wolnego czasu. Z bólem oddaję każdą chwilkę, w której nie poświęcam się tworzeniu. Przytłacza mnie świadomość, że czasu mam coraz mniej, a roboty ciągle tak samo dużo. Przynajmniej tyle, że na razie udaje mi się zachować płynność i iść cały czas do przodu. Powoli, ale lepiej tak niż stać, prawda?

Zatem dziękuję serdecznie za uwagę i do… hmmm… przeczytania? mam nadzieję wkrótce ^^