Wyznawcy fejsBoga

Dziewiąta rano. Poczta WP. I wiadomość w skrzynce. Zuza, masz oczekujące powiadomienia. Facebook.

Mlaskam niezadowolona i mrużę niewyspane oczy. Niech będzie, facebook. Fejsbuk, czy nawet fejsBóg dla niektórych. Moje oczekujące powiadomienia to tylko wiadomość od kolegi, który podziękował mi za podanie numeru GG (jakby nie mógł przez to GG, pozdrawiam Cię, Dawid!), więc wzdycham rozczarowana i chcę się wylogować, ale…

Wiadomość na czacie. Cholera. Otwieram… A, to ty. Dobrze, że się zgodziłaś pogadać na GG, bo na tym całym waszym fejsie naprawdę źle się czuję i nie ogarniam, jak można się od tego uzależnić…

Ale! Moment, chyba ogarniam.

Czasami nawet ja mam taką dziwną fazę i ewidentnie ochotę sobie to coś poprzeglądać, a wtedy mniej więcej widzę, co może ludzi w tym kręcić. Wchodzę na dowolny profil któregoś z moich znajomych. No dobra, niezupełnie dowolny, bo jego właściciel jest moim pierwszym skojarzeniem ze słowem „facebook”. Człowiek się udziela, ciągle coś dodaje, rozgląda się po tym facebooku, jakby tam rzeczywiście coś ciekawego było. Potrafił przeglądać fejsa podczas spotkania ze mną i to bynajmniej nie dlatego, że go nudziłam. Nie wiem, czy jego objawy mogę nazwać uzależnieniem, ale z resztą nie w tym rzecz. Przeglądam sobie profil, prycham cicho i kręcę głową.

Status związku: to skomplikowane. I można nawet kliknąć „lubię to”. Tylko dlaczego nie ma tam opcji „mam to w dupie”? W kolejnych częściach tej jakże ambitnej lektury dowiadujemy się, co robi, gdzie jest, kiedy gdzieś wychodzi. Doprawdy pasjonujące.

Jednakże tak sobie myślę… A może właśnie to ludzi pasjonuje? I dochodzę do wniosku, że nie chce być inaczej.

Ja po wstaniu to się zabieram za dobrą lekturę, ocenianie blogów, pisanie, albo idę do pracy. A taki przeciętny obywatel wchodzi na fejsBoga i… dowiaduje się, co też wyczyniają jego znajomi! Przecież nie ma nic ciekawszego niż wywiadywanie się, czy ktoś jest w związku, czy też już jest wolny. Nie sposób przeżyć dnia bez wiedzy, gdzie też Kowalski wychodzi dziś wieczorem, albo czy Kasia lubi zdjęcia Dominiki. Żeby jeszcze sprawdzić to raz. Ale przecież na tym pierońskim fejsie wszystko zmienia się jak w kalejdoskopie! To, że rano Michał był w związku z Anią, która zaznaczyła, że „to skomplikowane”, nie znaczy przecież, że wieczorem będzie tak samo, a ty człowieku… MUSISZ TO WIEDZIEĆ! Dlatego właśnie kiedy wchodzisz do knajpy, która ma darmowe Wi-Fi, pierwsze co robisz, wchodzisz z komórki na facebooka. Dlatego kiedy jedziesz na wyciągu narciarskim (?!), przeglądasz facebooka przez swojego zapchlonego srajfona. Dlatego kiedy akurat nie jesz, nie śpisz i nie pracujesz… przeglądasz facebooka!

Mało tego! Praktycznie nie żyjesz, kiedy przez choćby dwa dni nie ma cię na tym pożeraczu czasu. Jak to? Masz przez tyle czasu nie wiedzieć, co robią twoi znajomi? Masz nie wiedzieć, co się dzieje? Brak facebooka to teraz niemal synonim zamknięcia się w pustelni. Nie masz i nic nie wiesz. A tak poza tym, o czym w ogóle z tobą gadać, skoro ty nawet facebooka nie masz? Na pewno jesteś skończonym nołlajfem, a w znajomych miałbyś tylko matkę, bo brat to by cię nie przyjął. Bo niby jak możesz wiedzieć o czymkolwiek? I w ogóle, kogo ty znasz?

Aż mi się mimowolnie parska śmiechem na myśl, że jakieś trzy lata temu to nikt w tym kraju w ogóle o fejsBogu nie wiedział i jakoś żyliśmy. Nie sądzę, żeby w ciągu trzech lat wyrosła w nas taka chora potrzeba dzielenia się ze światem wszystkim, co robimy i tym, jak żyjemy. Teraz niektórzy nie wyobrażają sobie życia bez ciągłego sprawdzania, co, kto, gdzie, z kim, jak i kiedy, jakby prywatne życie osób trzecich było najważniejsze na świecie. Nie da się też funkcjonować bez wlepienia dziennie kilkunastu postów o bzdurnej treści i wrzucenia mnóstwa zdjęć, zwłaszcza jak się jest małą dziewczynką albo hipsterem.

Ludzie, ogarnijcie się!

Wszystkim walniętym fejsbukowcom radzę się zastanowić, czy naprawdę kogokolwiek obchodzi, czy jesteście w związku i czy to skomplikowane. Dziecinko, czy naprawdę myślisz, że kogokolwiek obchodzi, że jesteś właśnie „w parku z misiem <3<3”? Po co komukolwiek wiedzieć, że gdzieś wychodzisz, że masz nowe zdjęcie, że przeglądałeś dzisiaj kwejka? Na co komu wiedzieć, co robisz i o której godzinie dłubałeś w nosie?

A potem pomyślcie, czy was to interesuje.