Pozytywny wpis na temat względnie nieokreślony

Priwiet!

Mam dzisiaj wyjątkowo dobry dzień, dlatego postanowiłam dodać wpis. Bardzo pozytywny wpis o tym, jak Opole obudziło się ze snu zimowego, a ludzie wychynęli spod ziemi jak zombie w najśmieszniejszym horrorze na świecie – „Powrocie żywych trupów”.

Mam wrażenie, że ktoś wylał nam na głowy wiadro płynnej tęczy. Pogoda piękna, pół przyszłego tygodnia wolne i jeszcze 4,5 z fonetyki… Miasto zaczyna pachnieć wiosną, a na ulicach wreszcie są ludzie, którzy powoli spacerują i nie są zakutani w czapki i szaliki tak, że wystaje tylko nos. Po prostu – jest pięknie ;]

No i oczywiście kampus też ożył. Wracam z zajęć do akademika, a wszędzie wokół, na boisku, przy SCK, na parkingu… wszędzie ludzie i nawet pies się znalazł. I para studentów z dzieckiem, ale ich widok jest dla mnie dość powszedni, bo to moi najbliżsi sąsiedzi ;] Na korytarzach na naszej Oleskiej pusto i cicho, jak w grobie. Siedzieliśmy tam we trójkę przed fonetyką i było nas słychać w drugim końcu korytarza, bo oprócz nas nikt tam nic nie mówił… Jeszcze fajniej by było, gdyby nie zaczynało się ściemniać przed osiemnastą, ale już mniejsza z tym…Pozytywnie jest i to się liczy!

Wiecie co, od dawna zastanawiało mnie, czemu akurat wiosna. Bo to zwykle na punkcie wiosny ludzie mają jakiegoś hyzia. Zdaje mi się, że zimą zapominam, co najbardziej lubię w początku wiosny. Mam wrażenie, że jak ludzie poczuli dzisiaj ciepło i słońce, to nastąpił jakiś wybuch euforii. Przy okazji był też wybuch zbiorowego nieogaru na rosyjskim, ale do tego to ja jestem mniej więcej przyzwyczajona. Gdybym była na miejscu dr P., połowa grupy byłaby na zajęciach za drzwiami za opóźnianie toku nauczania. Ale nie jestem, może to i dobrze ;] Przez głowę przemknęła mi szatańska myśl „ale może kiedyś będę!” i będę się, jak mój znajomy magister politologii i prawa mścić na studentach XD Bo są ludzie i magistry, pamiętajcie o tym ;]

Ktoś jeszcze pamięta, o czym był ten wpis?

Pewnie o niczym konkretnym, jak to często bywa… Dzisiaj już się nie będę uczyć. Nie ma to, jak zrobić wszystko wcześniej i mieć wolne popołudnie, polecam ;]

A tak w ogóle to jak siedziałam dzisiaj w parku z koleżanką to podeszła do nas jedna pani z Radia Opole i spytała nas, co to jest umysł. Na początku (bo zaszła nas od tyłu, ze słowami „czy mogę paniom przeszkodzić?”) byłam pewna, że to świadek Jehowy i zaraz będziemy rozmawiać o zbawieniu i końcu świata, ale potem przypomniałam sobie, że przecież oni nigdy nie chodzą pojedynczo. Ktoś kiedyś wysunął tezę, że to dlatego, że się boją… Cóż, też bym się bała, gdyby w dwunastu na dziesięć mieszkań zatrzaskiwano mi drzwi przed nosem, wrzeszcząc, że o zbawieniu rozmawia się gdzie indziej.

No… To o czym jest ten wpis?

Kończę na dziś, kochani, bo dostałam korektę od recenzentki i muszę się skupić na pracy ;]

Pozdrawiam, trzymajcie się ciepło! ;]

No i macie pozytywną piosenkę, która ma tekst podobnie ambitny i wzniosły, jak ten wpis… ale jest pozytywna XD