Topos małżeństwa, czyli papilot ci w zęby

Siemacie, ludzie!

Słońce mi powoli zaczyna włazić na biurko i nie wiem, ile to wytrzymam, ale nie narzekam, bo mamy piękną jesień ;] Wstałam dzisiaj przed ósmą (no co, muszę się pochwalić!) i postanowiłam napisać wpis, bo na razie zabrakło mi zdolności do pisania kolejnego rozdziału Zwycięzców.

A tak w ogóle to mam długi weekend, który trwa od środy i za tydzień będę miała taki sam XD Wiem, że teraz część czytelników, która jeszcze siedzi w szkolniach ma ochotę mnie zastrzelić, ale na szczęście wirtualnie się nie da, więc się Was nie boję… Zresztą ja też ciężko pracuję. Wiecie jakie pisanie pod presją czasu jest męczące?

Dobra, a tak do rzeczy to… Przygotowałam dziś dla Was trochę rozwiniętą refleksję z ostatniej konferencji, a mianowicie moje przemyślenia na temat popkulturalnej wizji małżeństwa. Bawcie się dobrze ;]

…a potem był ślub i wesele, na którym bawiono się trzy dni i trzy noce i wszyscy żyli długo i szczęśliwie. Koniec.

Jak tak czasem rozmawiam z dziewczynami, okazuje się, że albo twierdzą, że nigdy w życiu nie wyjdą za mąż i nie dadzą z siebie zrobić kury domowej, albo ich wizje małżeństwa kończą się na ślubie i weselu. I poniekąd nie jest to znowu tak bardzo niezrozumiałe, wystarczy przyjrzeć się kilku serialom albo spojrzeć do internetów.

Od najmłodszych lat popkultura uczy małe dziewczynki, że małżeństwo jest czymś złym. Jest ograniczeniem, które nie pozwala ani żonie, ani mężowi cieszyć się życiem. Uczy, że życie kończy się wraz ze ślubem – nawet bajki właśnie wtedy się kończą. Więc, niech mi ktoś powie, jak my możemy chcieć wyjść za mąż i tak skończyć? Ale po kolei…

Pozwólcie, że na początek skupię się na postaci Męża:

Mąż jest ukazywany zwykle w swoim naturalnym środowisku, czyli na kanapie przed telewizorem. Jego życie polega na piciu piwa na tej kanapie i oglądaniu meczy – bo zawsze, ZAWSZE! jest w telewizji jakiś niezmiernie ważny mecz. Taki Mąż wychował już dwoje dzieci, ma wielki brzuch od piwa, łysieje i nosi porozciągany, brudny, biały podkoszulek. Zwykle nie potrafi zrobić w domu kompletnie nic i starcie kurzu przekracza jego możliwości, a zresztą sprzątanie to i tak rola Żony. Do swojej Żony nie mówi, lecz burczy. Żąda jedzenia albo piwa. Nie robi nic konkretnego, ale ciągle uważa się za głowę rodziny i kogoś, kto tę rodzinę utrzymuje. Jakimś cudem zdradza Żonę i jakimś cudem Żona jest o niego zazdrosna.

 Tego to chyba nie muszę przedstawiać... Za każdym razem, jak poznaję kogoś nowego, muszę zaznaczać, że zbieżność nazwisk jest przypadkowa i mój ojciec nie jest spokrewniony z tym kretynem =.= 

Oprócz tego istnieje jeszcze inny rodzaj Męża. Jest to Mąż, który jest ofiarą domowego terroru. Swojej Żony nie tyle nienawidzi, co się jej boi. Spełnia dokładnie każdy jej rozkaz i z jej winy jest nieszczęśliwy. Służy głównie do zarabiania pieniędzy na głupie zachcianki (czy też potrzeby) swojej egoistycznej, zaborczej Żony. Jego życiowym celem jest przekonanie Żony, żeby puściła go z kumplami do baru oraz żeby przestała podejrzewać go o zdradę. Bo o zdradę posądzany jest zawsze, chociaż ten rodzaj Męża nie zdradza.

 Źródło: Rodzina Zastępcza - gość, który nienawidzi swojej pracy, ale pracuje tam dalej, żeby spłacić debet, który zrobiła jego kochająca żona, kiedy dowiedziała się, że chce zmienić pracę. Pantofel jakich mało. 

Trzecim typem Męża jest Mąż – fajtłapa. Ma wiele cech drugiego rodzaju Męża, ale są pewne różnice. Taki Mąż co chwila ma nowe pomysły na zarobienie pieniędzy i zawsze są to pomysły skrajnie idiotyczne, jak na przykład założenie we własnym ogródku schroniska dla zwierząt. Zwykle też panicznie boi się swojej Żony i co drugą noc śpi na kanapie. Przy okazji robi wszystko za jej plecami, jak przestraszony gimnazjalista, bo dobrze wie, że ona będzie zła, nawet jeśli nie będzie. Oczywiście trzeba wzywać do niego karetkę, kiedy próbował naprawić cieknący kran.

 Źródło: Barwy Szczęścia - Janek to idealny mąż - fajtłapa, duże dziecko i życiowy nieudacznik. Wszyscy go wykorzystują i oszukują, a poza tym każdy jego pomysł jest głupi, a jedyne, co mu się w życiu udało to dziecko (a potem żona nazwała je imieniem swojego byłego - gratulujemy, Janku) 

Oprócz wyżej wymienionych istnieje jeszcze czwarty rodzaj Męża, który występuje tylko na wsi. Jest to odmiana kanapowego Męża, z tym, że ten Mąż nie przyrósł odwłokiem do kanapy a do ławeczki pod sklepem i zajmuje się głównie piciem piwa/taniego wina, a od Żony wymaga jedzenia, uważa, że jest głupia i reaguje agresywnie na każdy przejaw jej chęci do rozwoju osobistego.

 Źródło: Ranczo - Solejuk to niezastąpiony przywódca zapijaczonych, przyrośniętych do ławeczki, żądających jedzenia mężów.

 

 To samo źródło; reszta Wilkowyjskiej elity, których "baby zdurniały", bo chcą się rozwijać, uczyć i spełniać życiowo, a nie tylko wytwarzać dla nich jedzenie i koło nich sprzątać.  

A teraz zastanówmy się nad postacią Żony, która wcale nie ma mniej za uszami…

Żona występuje w tylko jednym rodzaju, tylko z różnym nasileniem. Wiadomo o niej, że kiedyś była ładna i seksowna, a teraz jest stara i gruba, bo stała się Żoną. Zajmuje się gotowaniem, sprzątaniem i gderaniem. Na swojego Męża jest ustawicznie zła, uważa go za idiotę albo automat do zarabiania pieniędzy, ale na pewno nie za kogoś z kimś można uprawiać seks. Kiedy wymyśli sobie, że Mąż ją zdradził, wyrzuca jego rzeczy przez okno i płacze, bo nie wie, jak on mógł jej to zrobić. Zawsze jest zmęczona i opuchnięta, bo ma całe mnóstwo tajemniczej pracy, chociaż zwykle widzimy ją na zakupach albo plotkach z przyjaciółkami. Pod nieobecność Męża wyżywa się na dzieciach lub rodzicach, zarzucając całemu światu, że nikt jej nie docenia. Naturalnie zdradza, wszystko jedno, czy jest bizneswoman, czy kurą domową, a winę za jej zdradę ponosi oczywiście Mąż, który jej nie zauważa/nie docenia/zarabia za mało. Przy okazji, nierzadko narzeka i wymaga od Męża, aby w jakiś magiczny sposób przemienił jej życie, przykładowo zabierając ją na tropikalne wyspy.

Źródło: Barwy Szczęścia - Jola vel Jolusia, wymarzona żona - terrorystka. Głównie chodzi do fryzjera i zostawia dziecko u kogo popadnie, ale zawsze jest zmęczona i trzeba wszystko za nią zrobić. Jej mąż trzęsie się przed nią jak mięsna galaretka.  

 Źródło: Rodzina Zastępcza - jedna z moich ulubienic. Głupia, przewrażliwiona baba, która zrobiła debet na dwadzieścia tysięcy poprzez kupowanie ciuchów, a zrobiła to po to, żeby zatrzymać męża w jego znienawidzonej pracy, bo tak.

 Źródło: M jak Miłość - Kinga, która zajmuje się siedzeniem w domu z dzieckiem, martwieniem się, rozmawianiem ze swoją toksyczną przyjaciółką Mirką i pisaniem pseudopublicystycznych tekstów. Coś sobie uroiła i wyrzuciła męża z domu, a potem cierpiała, bo za nim tęskniła...  

 Nie brzmi to wszystko razem zachęcająco, co? Która z nas chciałaby stać się taką Żoną i żyć z jednym z wymienionych typów Męża? Oczywiście nigdy tak nie będzie, bo wszystko to wyolbrzymiona nieprawda, ale zastanawiam się, czemu massmedia karmią nas takimi makabrycznymi wizjami i po co. Małżeństwo nie jest wyrokiem i absolutnie nie jest niczym złym, a wiem to, bo obserwuję swoich rodziców i dziadków. Gdyby nie oni, chyba uwierzyłabym w ten fałszywy medialny obraz i dała się przekonać, że wszystko się kończy na ślubie. Nie muszę chyba pisać, jak bardzo irytują mnie te wszystkie obrazy w internetach i telewizji. Nie muszę chyba pisać, jak bardzo irytuje mnie rodzinka.pl, która rzekomo łamie stereotypy i ukazuje, że można być w sobie zakochanym po iluś latach małżeństwa. Przy okazji „być zakochanym” = „uprawiać seks”…

Wiecie co? Ja bym tam kiedyś chciała wyjść za mąż. I zapewniam, że moje życie się na tym nie skończy. 

Dobra, kochani, to by było na tyle ;] Do następnego!